Polski przemysł naftowy i chemiczny dostosowuje swoje plany i ambicje do zmieniających się realiów globalnej gospodarki. Wiedza o własnych ograniczeniach nie wyklucza ekspansji i realizacji śmiałych inwestycji.

Na rynku naftowym zdominowane przez działalność rafineryjną polskie podmioty z coraz większym niepokojem spoglądają na wskaźniki sytuacji makroekonomicznej. Rozwiązaniem wydaje się zmiana struktury przychodów firm i dalszy rozwój dostępu do własnych źródeł surowca. Trudniej jest również w sektorze chemicznym, który poszukuje dla siebie odpowiednich nisz rynkowych.

Na minusie

Agencja Informacji Energetycznej (Energy Information Administration), statystyczne ramię amerykańskiego Departamentu Energii, wyliczyła niedawno, że w 2013 roku europejskie rafinerie, w przeciwieństwie do amerykańskich, po raz pierwszy od wielu lat przeciętnie nie zarabiały na przerobie ropy naftowej. Zdaniem amerykańskich ekspertów średnia marża na przerobie ropy w Europie zmniejszyła się z blisko 2 dol. na baryłkę w 2012 r. do -0,2 dol./b w 2013 r. i był to pierwszy ujemny wynik tego wskaźnika od momentu rozpoczęcia monitorowania tego rynku przez agencję w 2004 roku. Pierwszy kwartał 2014 roku przyniósł wprawdzie poprawę sytuacji na wszystkich rynkach, ale średni poziom marż w Europie nadal nie przekraczał poziomu 1 dol./b.

Polskie rafinerie, choć na tle Europy i tak relatywnie nowoczesne i efektywne, szczególnie w przypadku zakładu w Gdańsku po zakończeniu programu inwestycyjnego 10+, nie są wyjątkiem i musiały borykać się w ciągu ostatnich kilku kwartałów z bardzo trudnymi warunkami zewnętrznymi.

Żeby przekonać się, jak dalece te warunki wpłynęły na działalność operacyjną rafinerii, wystarczy przeanalizować średni poziom modelowej marży rafineryjnej obu krajowych koncernów w latach 2012-2014. W przypadku PKN Orlen łączny poziom marży rafineryjnej oraz dyferencjału Ural/Brent (tj. różnicy między ceną eksportowego gatunku ropy rosyjskiej a referencyjnego dla rynku europejskiego gatunku Brent) wyniósł w dwóch pierwszych kwartałach 2014 roku średnio 3,70 dol. za baryłkę. Dla porównania w czterech kwartałach 2013 roku było to średnio 4,35 dol./b, a w czterech kwartałach 2012 roku przeciętnie 7 dol./b. Tym samym średni poziom tego wskaźnika w obecnym roku zmniejszył się dla płockiego koncernu o 15 proc. wobec poprzedniego roku i niemal o połowę w stosunku do roku 2012.

Autor: Raport Specjalny 2014 (Piotr Apanowicz, Dariusz Malinowski) |

Źródło: http://chemia.wnp.pl/naftowe-strategie-na-trudne-czasy,236619_1_0_0.html