Hutnictwo inwestuje w energooszczędne technologie, ale o jego przyszłości zdecydują przydziały limitów emisji CO2. Perspektywa ucieczki produkcji poza Europę pozostaje aktualna.
Producenci stali są zgodni co do tego, że redukcja emisji dwutlenku węgla jest globalną koniecznością. Zwracają jednak uwagę na fakt, że jeśli obostrzenia w tym zakresie dotyczyć będą wyłącznie Europy - to działania te nie przyniosą wymiernego efektu dla środowiska, podkopując ekonomiczne fundamenty europejskiej branży stalowej.

- ArcelorMittal jest świadomy odpowiedzialności związanej z dalszą redukcją emisji CO2 - zapewnia Łukasz Cioch, dyrektor ds. odpowiedzialności biznesu i komunikacji ArcelorMittal Poland SA. - Koncern zamierza do 2020 roku ograniczyć globalną emisję o co najmniej 8 procent.

Emisja CO2 ma, co podkreśla Cioch, istotne uwarunkowania technologiczne.

Zapewnia przy tym, że ArcelorMittal Poland kładzie szczególny nacisk na nowe technologie, które znacząco ograniczają emisję CO2. W ciągu ostatnich pięciu lat we wszystkich oddziałach spółki zrealizowano inwestycje o wartości blisko 4 mld zł. - Modernizacja parku technologicznego, jakość i bezpieczeństwo, zwiększanie wartości dodanej produktu to wiodące wątki ostatnich kilku lat. W każdym z oddziałów powstała nowa, kluczowa dla dalszego rozwoju, inwestycja - przekonuje Cioch.

Nowa walcownia gorąca w Krakowie wybudowana za kwotę blisko 1,2 mld zł to nie tylko nieporównywalnie lepsze parametry techniczne i pełna automatyzacja procesów, ale także o 50 procent niższe zużycie energii cieplnej. Stara walcownia miała sześć pieców do podgrzewania slabów, w nowej jest tylko jeden, nowocześniejszy, bardziej ekologiczny.

Eksperci zwracają uwagę, że w latach 2005-07 polskie firmy stalowe otrzymały limity po to, by nauczyć się gospodarować tym, co mają. Okrojone limity na lata 2008-12 mają przygotować branżę do trzeciego okresu, tj. 2013-20, kiedy uprawnienia będą płatne. I to inwestor zdecyduje, ile mu potrzeba uprawnień i ewentualnie ile ich musi kupić.

Czy grozi to przeniesieniem inwestycji do krajów, w których nie ma tak restrykcyjnych uprawnień w zakresie limitów CO2?

Zdaniem ekspertów, jeśli będą duże dysproporcje między przydziałem a potencjałem produkcyjnym i planami producenta, to oczywiście istnieje możliwość, że inwestor przeniesie produkcję za granicę.

Dlatego też jednym z kluczowych elementów jest wysokość limitu emisji dwutlenku węgla, jaki przypada na hutnictwo, oraz opłaty związane z gospodarką odpadami wynikające z unijnych dyrektyw. Huty są źródłem około 4 proc. całkowitej emisji dwutlenku węgla w Polsce.

Od początku lat 90. wielkość emisji zredukowano o ponad 60 proc., głównie dzięki zastosowaniu nowoczesnych technologii, wprowadzonych kosztem kilku miliardów dolarów.

- Nie bardzo widzę możliwości, by dalej obniżać emisję - uważa Wojciech Szulc, kierownik Zakładu Analiz Techniczno- Ekonomicznych Instytutu Metalurgii Żelaza. - Pozostały jeszcze rezerwy, ale w moim przekonaniu zbyt małe. W tej sytuacji istnieje zagrożenie, że producent może się zdecydować na przeniesienie produkcji za granicę, gdzie nie będzie żadnych restrykcji związanych z emisją CO2.

Jeśli produkcja okaże się zbyt droga, nie widzę przeszkód, by została przeniesiona tam, gdzie jest taniej. Limity zdecydują o konkurencyjności.

Źródło: http://www.wnp.pl/artykuly/limity-zdecyduja-o-przyszlosci-hutnictwa,6625.html